همیشه وقت برگشتن به خونه یه ذوقی ته دلم شروع میکنه بپر بپر کردن و تا وقتی تک تک خونوادمو تو آغوش نکشم نمیشینه سرجاش:)))
خوشحالم که چهار نفرو دارم که مهربونانه منتظر اومدنمم...
هفته خوبی بود وتهشم قراره با رفتن به خونه و بعدشم نمایشگاه کتاب عالی تر بشه:))
خوشحال میشم اگه کتابی رو خوندین که بنظرتون ارزش خوندن و فکر کردن داره بهم معرفی کنین...
روزایی که انقدر سرم شلوغه که وقت نمیکنم فکرای الکی کنم رو دوست دارم...
امروز دوست داشتنی بود...:))
حالم به هم میخوره از ادمایی که به پشتوانه سمت یا قدرتی که دارن به خودشون اجازه میدن جای بقیه فکر کنن و نتیجه بگیرن...
از اینکه یه سری آدماو افکارشون رو متعصبانه نشون بدی و خودتو که بخاطر منافعت از فکر و جریانی دفاع میکنی آزاد اندیش و خیرخواه وعقل کل نشون بدی چیزی به جز حماقتت برای من نوعی ثابت نمیشه...
وقتی نمیتونی بی طرف درمورد دوتا جریان وفکر نظر بدی بهتره دهنتو ببندی یا لااقل بگی این نظر شخصیه منه...نه اینکه با ادعای من میفهمم شما نمیفهمین
افکار مسخرتو تحمیل کنی به این همه آدم...جناب استاد.......
ما آدما اشرف مخلوقات نیستیم...سطحی ترین عاقلای این دنیاییم...که چون از بقیه موجودات بیشتر میفهمیم فک میکنیم خبریه و کسی هستیم واسه خودمون...
لالا لند رو دیدم...با همه شادی سرتاسر فیلمش آخرش چه غم عجیبی چنگ میندازه به گلوی آدم...
خیلی بده که آدمیو از دست بدی ولی به رویات برسی و بعد از رسیدن به آرزوت و تو اوج احساس خوشبختیت یهو ببینینش...یهو حس کنی که شاید کنار اون بودن میارزید به همه این چیزایی که الان داری...
نمیدونم قراره حسرت نداشتن کدوم آدمارو سال های دیگه بخورم...
گاهی با خودم فکر میکنم که بعضی ادمایی که خودشون نخواستن باشن تو زندگیم اگر میخاستن و میموندن الان اوضاع چطور میشد؟!
نمیدونم...شاید بهتره به این قضیه اعتماد کنم که آدمی که نمیمونه مال زندگی تو نیست...
لالالند لعنتی:(میتونم بگم محشر بود...
