اینکه خودت ناامید باشی به مراتب قابل تحمل تر از اینه که عزیزترین فرد زندگیت غمگین و ناامید و مستاصل باشه...و تو حتی نتونی آرومش کنی...چون میدونی چقدر همه چیز بهم ریخته و بده...

انقدر این روزا تاریکه برام که فکر میکنم چیزی جز معجزه نمیتونه مارو نجات بده...اما کو معجزه...