لالا لند رو دیدم...با همه شادی سرتاسر فیلمش آخرش چه غم عجیبی چنگ میندازه به گلوی آدم...
خیلی بده که آدمیو از دست بدی ولی به رویات برسی و بعد از رسیدن به آرزوت و تو اوج احساس خوشبختیت یهو ببینینش...یهو حس کنی که شاید کنار اون بودن میارزید به همه این چیزایی که الان داری...
نمیدونم قراره حسرت نداشتن کدوم آدمارو سال های دیگه بخورم...
گاهی با خودم فکر میکنم که بعضی ادمایی که خودشون نخواستن باشن تو زندگیم اگر میخاستن و میموندن الان اوضاع چطور میشد؟!
نمیدونم...شاید بهتره به این قضیه اعتماد کنم که آدمی که نمیمونه مال زندگی تو نیست...
لالالند لعنتی:(میتونم بگم محشر بود...
