زندانیان قرن بیست و یکیم ما...
با این تفاوت که زندانی حداقل روزی اندک زمانی دارد برای ارتباط با دنیای بیرون...
ما جرممان آنقدر سنگین است که نه باید ارتباطی داشته باشیم با کسی و نه کسی از ما خبر داشته باشد...
میتوانیم صدها دفتر حبسیه بنویسیم از روزگارمان...
صدرا ارجمند
امروز یه دوستی داشت برام تعریف میکرد توی یه سفر زیر آبشار داشته خیس میشده
یکی شروع میکنه بهش آب پاشیدن
این برمیگرده میگه که "فازت چیه؟! من که چیزی برای از دست دادن ندارم آخه!"
همون لحظه فشار آب آبشار عینکش رو از چشمش میندازه و میفهمه که همیشه چیزی برای از دست دادن هست!!
اوضاع خوب نیست شاید، ولی اون زندانی که میگی نمیتونه از قدم زدن زیر بارون لذت ببره....
تو بتون ;-)
صدرا ارجمند
اتفاقا من واقع گرام
میگم بدتر از چیزی که هست نبینیم... بی انصافی نکنیم (بخاطر اینکه نتیجه ش فقط و فقط افسردگی و حال بد خودمونه...)
باستان شناس
صفر را بستند که به بیرون زنگ نزنیم!
از شما چه پنهان
از درون زنگ زدیم
سلام چطوری