چه مرگمونه؟!

و هر چقد بیشتر تو بعضی جمع ها قرار میگیرم بیشتر میفهمم که آدم خوبی واسه جمعهای بیش از دو سه نفر نیستم...البته نه همه جمع ها...به آدماشم بستگی دارن‌...

تو جمعی که از چشای آدماش میتونی انزجارو بخونی ولی بهت لبخند تحویل میدنو تو هم مجبوری به روی خودت نیاری...

من توان برخورد با همچین جمع هاییو ندارم و خیلی زود کنار میکشم و بعد جدا شدن از اون جمع یه حس بد همراهمه مگه من چیکار کردم با شما که انقد حس بد تو چشا و حرفاتونه؟

نمیدونم چرا ادب نمیشم که پامو نذارم توهمچین جمع هایی...