داداشم فردا مرخصیش تموم میشه و باید برگرده،دلم پر از غمه تا دوماه دیگه که بیاد و ببینمش....
چیه این سربازی لعنتی اخه...
و خب سخته صبوری...
آدم با امیده که زندست...و حالا تو این کشور دارن ذره ذره امیدو تو وجود تک تکمون میکشن...
و نمیدونم شاید واقعا حکومت رو آدمای مرده راحتتر باشه...
_ بس که زندگی نکردیم وحشت از مردن نداریم...